Sevgi – Serendipity

Sular yükselince, balıklar karıncaları yer

Sular yükselince, balıklar karıncaları yer.

Sular çekilince de karıncalar balıkları yer.

Kimse bugünkü üstünlüğüne ve gücüne güvenmemelidir.

Çünkü kimin kimi yiyeceğine.

“Suyun akışı” karar verir.

Gidene kal demeyeceksin.

Gidene kal demek zavallılara,

Kalana git demek terbiyesizlere,

Dönmeyene dön demek acizlere,

Hak edene git demek asillere yakışır.

Kimseye hak ettiğinden fazla değer verme,

yoksa değersiz olan hep sen olursun.

Düşün… Kim üzebilir seni senden başka?

Kim doldurabilir içindeki boşluğu sen istemezsen?

Kim mutlu edebilir seni, sen hazır değilsen?

Kim yıkar, yıpratır seni sen izin vermezsen?

Kim sever seni, sen kendini sevmezsen?

Herşey sende başlar, sende biter.

Yeter ki yürekli ol, tükenme, tüketme,

tükettirme içindeki yaşama sevgisini.

Hep hatırla: “Çaresizseniz, Çare “sizsiniz”

Behçet Necatigil

“Bir insanı sevmekle başlar her şey”

Geçen gün Türk Hava Yollarının Skytürk dergisinde gördüğüm bir metin benim ilgimi çok çekti. Sonrasında Ferit Edgü’nün yazdığı bir metinden alıntı yapıldığını öğrendim. Şimdi de sizinle paylaşmak istedim .

“Abidin öldüğünde tüm yaşamımı ona adayan, onun ışığında (gölgesinde kalmadan) soluk alıp veren, üreten Güzin Dino, “Peki şimdi nasıl yaşayacağım?” sorusunu yöneltmişti bana. “Aynen Abidin yaşıyormuş gibi” demiştim. “Sergilerini açarak, kitaplarını yayımlayarak, hatta haftada bir kendisine mektup yazarak.” “Mektup mu?” demişti hayretle, “Nasıl yani?”
“Sağlığında ayrı düştüğünüzde nasıl yapıyorsanız öyle. Hatta, mektupları bana gönderirseniz kendisine ulaştırırım. Ama vereceği yanıtları size ulaştırabileceğimin sözünü veremem.” dedi.

Güzin, Abidin’in ölümünü izleyen ilk on yıl, haftada bir değilse de, her biri, “Sevgilim” diye başlayan mektuplar yazdı Abidin’e. Bugüne değin, hiç kimse gelip Abidin hakkında yayımladığımız kitaplarla ilgili bir soru sormadı bana. Ama şu soruyla çok sık karşılaştım: “Abidin sence büyük bir ressam mıydı?” “Hayır,” diye yanıtladım bu soruyu her zaman. “Ama eşi olmayan bir insan, bir sanatçıydı.”

Ferit Edgü

Abidin Dino’nun Güzin Dino’ya aşkla dediği gibi bitirelim:

“Can sensiz her şey eksik.”

Gidersen Yıkılır Bu Kent

Gidersen yıkılır bu kent, kuşlar da gider
Bir nehir gibi susarım yüzünün deltasında
Yanlış adresteydik, kimsesizdik belki
Sarışın bir şaşkınlık olurdu bütün ışıklar
Biz mi yalnızdık, durmadan yağmur yağardı
Üşür müydük nar çiçekleri ürpeririken

Gidersen kim sular fesleğenleri
Kuşlar nereye sığınır akşam olunca

Sessizliği dinliyorum şimdi ve soluğunu
Sustuğun yerde birşeyler kırılıyor
Bekleyiş diyorum caddelere, dalıp gidiyorsun
Adını yazıyorum bütün otobüs duraklarına
Öpüştüğümüz her yer adınla anılıyor
Bir de seni ekliyorum susuşlarıma

Selamsız saygısız yürüyelim sokakları
Belki bizimle ışıklanır bütün varoşlar
Geriye mapushaneler kalır, paslı soğuklar
Adını bilmediğimiz doslar kalır yalnız
Yüreğimize alırız onları, ısıtırız
Gardiyan olamayız kendi ömrümüze her akşam

Gidersen kar yağar avuçlarıma
Bir ceylan sessizliği olur burada aşklar

Fiyakalı ışıklar yanıyor reklam panolarında
Durmadan çoğalıyor faili meçhul cinayetler
Ve ölü kuşlar satılıyor bütün çiçekçilerde
Menekşeler nergisler yerine kuş ölüleri
Bir su sesi bir fesleğen kokusu şimdi uzak
Yangınları anımsatıyor genç ölülere artık

Bulvar kahvelerinde arabesk bir duman
Sis ve intihar çöküyor bütün birahanelere
Bu kentin künyesi bellidir artık ve susuşun
İsyan olur milyon kere, hiç bilmez miyim
Sokul yanıma sen, ellerin sımsıcak kalsın
Devriyeler basıyor karartılmış evleri yine

Gidersen yıkılır bu kent kuşlar da ölür
Bir tufan olurum sustuğun her yerde

Ahmet Telli