Hiç izlediniz mi bilmiyorum! Lie to me isimli dizideki psikolog’un insanların mimiklerine ve yüz kaslarındaki hareketlere bakarak yalan söyleyip söylemediklerini anlaması çok hoşuma gitmişti. Belki de böyle bir güce sahip olma hayalinin baş döndürücülüğüdür. Hayat herkes için farklı yönlerde ve seviyelerde yüzünü gösteriyor. Kimse için görünenlere bütünün tamamını temsil etmiyor. Bazen küçük ve bazen de büyük yalanlar söylüyoruz. Bunları söylerken hep bir savunmamızın olduğunu zannediyorum.
Bir dostum bana en çok; “ben hiç yalan söylemem” diyenlerden hoşlanmadığını söylemişti. Haklı galiba.. Hayatın yalın yalanı içine girip en katı ve geniş haliyle yalan söylememek mümkün mü?
