Konserlere oradaydım demek için gitmek…

 

Uzun süreden beri sinemaya gitmek için iki kere düşünüyorum. Sinemada konuşanlar, dünyayı kurtarmakla yükümlü de zorla sinemaya getirilmiş gibi durmadan telefonlarını kontrol edenler, whatsapp’tan yazışanlar, vs, vs..

Elbette toplumun değişiminin önüne ben geçecek değilim. İletişim teknolojilerinin hızla arttırdığı bağlanmışlığın getirdiklerine de amenna… Ama bunu zevk için yapılan aktivitelerle birleştirdikleri zaman çileden çıkıyorum. İki tane festivalden farklı konserlere katılma cüretini göstererek belki bir şeyler değişmiştir diyerek iki – üç konsere gittim. Alkışlama problemini bir kenara bırakırsak, konseri dinlemek için gelmiş insanların küçük bir ekran arkasından bütün gösteriyi izlemelerine tahammül edemiyorum doğrusu. Fotoğraf çekmek, anı saklamak anlaşılır bir durumken bütün konseri parlak ekranlı akıllı telefonuyla kaydetmeye çalışanları ise anlayamıyorum. Belli ki bazı organizatörler konserin biletlerini tanıdıklarına, çalışanlarına ve eş-dostlarına dağıtıyorlar. Bilet var diye konsere gidenlerin rahatlığı her anlamda ve her noktada ortaya çıkıyor. Organizasyon firması en iyi yerin biletlerini hiç ilgisi olmayan insanlara dağıtınca ve onlar da zaman zaman konsere gelmeyince ortaya çıkan manzaranın absürtlüğünü gidermek hayli güç oluyor. Beleş biletin baldan tatlı olduğu bu günlerde..Bazı katılımcılarda sevmeselerde eşlerini ve dostlarını gayet alternatif sayılabilecek müzik türlerine sürüklediklerini için onlar da en yakın zaman geçirme aleti olan akıllı telefonlarına sarılıyorlar. Ben konser boyunca telefonundaki bütün fotoğraflarını düzenleyen kişileri gözlerimle gördüm. Konserin nisbeten karanlık ortamında o telefon ekranlarının ne denli sinir bozucu olduğunu anlatamam.

Öte yandan gittiğim son konser bir Jazz konseriydi, arkamızda oturan ve sürekli bizim koltuğumuzu tekmeleyen ablanın 5 yaşındaki çocuğunu (gelişmiş müzik zevki varsa demek) getirdiğine şahit oldum. Ne müzik sevgisidir ki, çocuğunu bırakacak kimse olmamasına rağmen Jazz konserine gelebilmişti. Çocuğu konser boyunca bizim koltukları tekmeledi ve kafamızda dolaştı ama tek kelime etmedi..Bir de tam arkamda gün yapmak yerine konsere gelmiş iki teyze vardı. Konseri NBA maçı havasında dakika dakika yorumladıkları için ve susmalarını ima eden bakışları da umursamadıkları için konser bana bir eziyet haline geldi. Yanımda oturan hanımefendi whatsapp’dan hiç nefes almadan konser boyunca yazışması ve önümdeki beyefendinin bütün performans boyunca yatırımlarını gösteren bir ekrandan yatırımları izlemesi de çabası.
Benzer durumlarının bir çok konser salonunda olduğunu biliyorum…Eğer konsere gittim demek için gidiyorsanız ve siber dünyada arkadaşlarınıza hava atmak istiyorsanız daha kolay yöntemleri var. Nolur hem dinleyenlere hem de söyleyenlere biraz saygı gösterelim…

Share

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

*

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.