Serendipity

Bir dere taşların arasında

Nazlı nazlı taşlara edalı

Berrak ama dalgın ve aklı karışık

Sağa kıvrılsa hırçın bir kaya yolunu keser

Sola meyletse çakıl taşları kafa tutar

Aşağıya özüne doğru akarken,

Yıllara kafa tutmuş koca bir çınar

Bütün yapraklarına hep bağlılık kafiyeleri,

dizermiş köklerinden gelen gidene

Uzun uzun dalları kafa tutarken gökyüzüne

Ve güneşe..

Bir hain yaprak, amansız ve zamansız,

Bir veda bile etmeden, selamsız ve sabahsız,

Koca çınarı terk etmiş, gitmiş ve gelememiş..

YavaÅŸca süzülmüş gökyüzünden topraÄŸa doÄŸru…

Bir sefere, bilinmeze ve gayibe gidermiÅŸ.

Hain bir rüzgar esmiş ve yavru yaprağı esir etmiş.

Çınar ağlar, yaprak çığlık atar ama su susarmış.

Yaprak salına salına suya değmiş..

İlk anda bir feryat etmiş ki ne yerde, ne de gökte kalmış

duymayan..

Su bir ana gibi kucağını açmış kimsesiz yaprağa

Sıcacık bir ev olmuş,

Fırtına’da bir saçak altı,

Sedir ormanında kış günü ışıklı bir pencere,

Yahut çölde bir vaha,

Yalnız ve kopmuşun ihtiyacı olan ne varsa olmuş işte öyle Su..

Yaprak arafta kalmış..

Ne Çınar’a dönebilmiş ama özlermiş,

Ne de Su’ya varabilmiş ama istermiş..

Su akar gider ve bir daha dönmezmiş..

Çınar’dan koptu bir kere asla çıkmak mümkün görünmezmiş..

Yaprak zenginliğine ve kimsesizliğine şaşmış,

Ağacı ve bıraktıklarını bir çırpıda aşmış,

Suya biraz tutuk ve yabancı bir yabanmersini gibi alışmış.

Su, yaprağı almış götürmüş başka diyarlara,

Sindirella hikayesinin geçtiği küçük ağaç kavuğuna,

Peter Pan’ın uçtuğu kıyılara

Çocukluk hikayelerinin mekan tuttuğu yerlere götürmüş yaprağı..

Su kimselere anlatmadığı sırlarıyla sırlamış,

Gelecek muştuları aktarmış gün doğmamış zamanlara

Gün doğmuş, Yağmur yağmış,

TaÅŸlar set olmuÅŸ yoluna

Yaprak günün birinde kıvırcık saçlı bir bebek görmüş

Suyun içinde..

Boncuk gözleri varmış ama yüzü biraz burukmuş..

Sormuş nereden ve nasıl gelirsin diye.

Anlatmamış ne evini ne de yakın arkadaşı kızı.

Sabun kokulu patiskaları.

Lavanta kokan dolabını..

Sadece gözyaşı dökmüş..

Yaprak dinlemiş ve üzülmüş..

Geceler günleri kovalarken,

Su kıvrım kıvrım akarken,

Balıklar dost olurken

BebeÄŸe ve YapraÄŸa,

Su kıvrılmış ve görmüş..

Tadı farklı ve rengi farklı

Enginliği içinde saklı

TaÅŸlara elveda derdi

Kumlara yeni bir yer verdi..

Su yatağında kumlara ulaştı

Tatlı su tuzlusuna bulaştı

Deniz kucağını açarken Suya

Yaprak bir dalga ile yükselmiş havaya

Bir kuş dalmış denize

Yaprağı almış gagasına ve götürmüş göklere…

Yaprak bir veda edememiÅŸ yeni yurdu denize

KuÅŸ bir dala bırakmış yaprağı…

Yuvasını yapmak için kullanacağı

Yaprak tanımış kopup bıraktığı

Koca çınarı…

Bütün dalları ve dostlarını tanımış..

Üzülmüş ve yeniden dost olmuş .

Sevinçle kuşa teşekkür etmiş..

Yaprak yuva ararken yuva olmuÅŸ..

Â

Â

Geceler bildiÄŸim kadar uzun deÄŸilmiÅŸ
Sonunda sen başında sen olunca…
Aynalarla aynalar çoğalırlar.
Ne dalgaların sarsıntısı,
Ne de yalnızlığın kimsesizliği,
Boğaziçi kadar sarhoşum.

Yüreklerindekini saçanlar,
Ruhlarını baharatlandıranlar,
Kısık ışık ve su sesi..
Ayrılığın ilk anda tatlı sonra buruklaşan busesi.
Kesik acısı parmağımdaki,
Kağıt kesiği kadar ince ve derinden gelir!

Viola’nın her biri neşter vuruşu yapan nağmeleri,
Su sesi kadar şeffaf ve limon kokusuyla karışmış naneler,
Gençlerin vücutlarından taşan neşeleri,
Kıvrak hareketlerle uçuşan saçlar,
Gülen ama içi ağlayan sözler,
Kayıp giden eller parmaklarımdan,
Olsun giden herşey nasılsa bir gün!
Gelmeyecek mi?
Hızlı dönüşler, kıvrak adımlar ve anlamadığım harfler,
Fısıldanan sözler ama geceye çıkmadan…

Gün doğarken deniz kokusu karışır,
Çimenlere ve ıslaklık yumuşatır kuraklığı,
Minare’de ezan sesi hayatın bitiren nağmesi!
Karanlığımıza siyahın en koyusundan koruyucular
Serkeşe ve nefrete karşı..
Melekleri okşayanlar ve kucak açanlar,
Yıllardır göremeyen körler ve açılan gözler,
GerginliÄŸin kendini teslim ettiÄŸi bedenler.

Adaların ışıkları ve doğudan yükselen günün kızılığında,
Biz günümüze ışık verecek aydınlık için yüreklerimizi yaktık,
İnsanın olur mu güzeli, çirkini..
Toprak ya kuraktır ya da mümbit..
Ben ruhumdaki bahçelere sizi ektim..
Çok değil dünyanın iki buçuk kere sevişmesi kadar güneşle,
İlkbaharda bekledim kardelenler gibi fışkırın diye..
Yaz yağmuru kısa sürermiş ama toprak kokusu temizler,
Yürüyoruz geleceğe aşkla ve sadece sevdayla eğer,
Delilikse evet ama tutarız sözümüzü..
Her adım,
Bir ruh,
Her ruh
Bir can,
Her can,
Bir canan,
Her yanan,
Bir yürek,
Her yürek,
Bölük bölük,
Kadın ve Erkek..
Sevilerek ve seviÅŸerek..
Nefes alıp verecek..
Sevecek ve sevilecek……….

Bugün Işık Ãœniversite’sinden ilk öğrencilerimi mezun ediyorum. 8 tane genç her birinin bir baÅŸka hatırası ve kabiliyeti var. Uzunca bir süre onları unutamıyacağım. Zaman ne kadarda çabuk geçti. Onların sınıfına girdiÄŸim günü hatırlıyorum. Ayrılık acı bir ÅŸey öğrencilerinizden bile olsa…Åžimdi cübbemi giyip tören için hazırlanmalıyım. Size de okumanız için Norah Jones’un güzel bir ÅŸarkısının sözlerini yazayım: