Category: Blog

Carpaccio

Bir rüya görüyorum ama bitirmiyorum,

Gözlerimi sımsıkı kapatıyorum..

Açmıyorum, açmayacağım..

Tabirini vermeye Yusuf gelmeyecekse,

Her rengi bir yağmur tablosu gibi eriyecekse,

Bütün lezzetler elem olacaksa,

Güzel bir son bulmayacaksa,

Uyandırmayın beni…

Gece yeni başlamışken

Alice gelmiş harikalar diyarından

Şimdi ne gözlerine bakınca eridiğimi,

Ne ruhumun seninkinin peşine takılıp gittiğini,

Ne de bir su olup sana doğru aktığımı

Ne de rüzgarlarda bir kuş tüyüyle uçtuğumu

Söylemek mümkün değil artık…

Küçülüyorum küçücük küçücük kalıyorum

Çimenler Selviler kadar uzamış;

Mutluluk önden gidiyor ben onu kovalıyorum

İçimde bir his var

İçimde biraz ar…

İçim ruhuma biraz dar,

Elini tutmak için soluk soluğa

Koşuyorum küçük adımlarla

Duruyorum gözlerim göremeyince seni

İç çeke çeke ağlıyorum

Oyuncağı alınmış çocuklar gibi

Annesinden ayrılmış yavrular gibi

Ya da bir annenin evladından ayrılışında ağladığı gibi..

Sen eğer bir ağacın arkasından çıkmayacaksan,

Uyanmak istiyorum..

Eğer yeniden ellerini uzatmayacaksan bana,

Gözlerime yeniden kalbinle bakmayacaksan.

Ellerinle yüzümü tutup beni seyretmeyeceksen..

Sıcaklığını hissetmeyeceksem..

Kahveyi seninle yudumlamayacaksam..

Yağmurlu bir günde şemsiyeyi paylaşmayacaksak..

Ben hayalinle yaşama ümidi için

Ümitlerimi sevebilmek için

Rüyalarımın güzelliği için..

Senin için uyuyacağım, hiç uyanmayacağım….

`Who can map out the various forces at play in one soul.’ Saint Augustine

`Hope is a waking dream.’ Aristotle

Gün doğarken deniz kızlarının çağrısına uydum
Dalgaların gün ışığıyla
Nasıl kayaları okşadığını duydum..
Bir martı pervane gibi dalarken suya ben de hayallerine daldım..
Seni şehire benzettim..

Öylece Boğaziçi’ne yatmış…
Saçlarını dalga dalga uzatmış..

Gözlerini Eyüb’e benzettim cıvıl cıvıl hep neşeli
Çok zaman oldu ben bakarken kendimden geçeli

Sesinde martıların sesi,
Fener’de camdan cama konuşmaların sıcaklığı
Ne zaman üşüse ruhum bedenimde,
Seninkinde arar yakınlığı…

Kokun ah o kokun….
Ne Mısır çarşısının baharatları
Ne de Üsküdar’ın attar dükkanları
En yakını belki de ıhlamur ve iğde dalları
En üstünde Yasemin’in çiçekli yaprakları

Ellerin İstanbul’un rüzgarları kadar yumuşak
Saçlarımı okşasan ve dağıtsan benimle konuşarak
Hani rüzgar da öper ya, insanları yüzlerinden
Hani öyle bir nefes olur ya içlerinden..
İşte öyle bedenime değil, ruhuma dokunarak…

Dudakların bir Erguvan gibi yakıyorsa gözlerimi
Boğazın akıntıları ve Kudüs gecesinin soğuğu…
Bir onlar bir de bendenin kesilen soluğu
Dudakların üzüm buğusu
Dudaklarında şarap kokusu
Hayatımın ve kalbimin büyüsü süslüyor sözlerimi

April is the cruellest month, breeding
Lilacs out of the dead land, mixing
Memory and desire, stirring
Dull roots with spring rain.
Winter kept us warm, covering
Earth in forgetful snow, feeding
A little life with dried tubers.
Summer surprised us, coming over the Starnbergersee
With a shower of rain; we stopped in the colonnade,
And went on in sunlight, into the Hofgarten,
And drank coffee, and talked for an hour.
Bin gar keine Russin, stamm’ aus Litauen, echt deutsch.
And when we were children, staying at the archduke’s,
My cousin’s, he took me out on a sled,
And I was frightened. He said, Marie,
Marie, hold on tight. And down we went.
In the mountains, there you feel free.
I read, much of the night, and go south in the winter.
What are the roots that clutch, what branches grow
Out of this stony rubbish? Son of man,
You cannot say, or guess, for you know only
A heap of broken images, where the sun beats,
And the dead tree gives no shelter, the cricket no relief,
And the dry stone no sound of water. Only
There is shadow under this red rock,
(Come in under the shadow of this red rock),
And I will show you something different from either
Your shadow at morning striding behind you
Or your shadow at evening rising to meet you;
I will show you fear in a handful of dust.
Frisch weht der Wind
Der Heimat zu
Mein Irisch Kind,
Wo weilest du?
“You gave me hyacinths first a year ago;
“They called me the hyacinth girl.”
––Yet when we came back, late, from the Hyacinth garden,
Your arms full, and your hair wet, I could not
Speak, and my eyes failed, I was neither
Living nor dead, and I knew nothing,
Looking into the heart of light, the silence.
Oed’ und leer das Meer.
Madame Sosostris, famous clairvoyante,
Had a bad cold, nevertheless
Is known to be the wisest woman in Europe,
With a wicked pack of cards. Here, said she,
Is your card, the drowned Phoenician Sailor,
(Those are pearls that were his eyes. Look!)
Here is Belladonna, the Lady of the Rocks,
The lady of situations.
Here is the man with three staves, and here the Wheel,
And here is the one-eyed merchant, and this card,
Which is blank, is something he carries on his back,
Which I am forbidden to see. I do not find
The Hanged Man. Fear death by water.
I see crowds of people, walking round in a ring.
Thank you. If you see dear Mrs. Equitone,
Tell her I bring the horoscope myself:
One must be so careful these days.
Unreal City,
Under the brown fog of a winter dawn,
A crowd flowed over London Bridge, so many,
I had not thought death had undone so many.
Sighs, short and infrequent, were exhaled,
And each man fixed his eyes before his feet.
Flowed up the hill and down King William Street,
To where Saint Mary Woolnoth kept the hours
With a dead sound on the final stroke of nine.
There I saw one I knew, and stopped him, crying “Stetson!
“You who were with me in the ships at Mylae!
“That corpse you planted last year in your garden,
“Has it begun to sprout? Will it bloom this year?
“Or has the sudden frost disturbed its bed?
“Oh keep the Dog far hence, that’s friend to men,
“Or with his nails he’ll dig it up again!
“You! hypocrite lecteur! – mon semblable, – mon frere!”

Bunu kimin yazdığını bilen bilir.. Bilmeyenler bir zahmet gayret..