Yeni yaşıma girdiğim bu günlerde hayatımdaki taşınmaların ve değişikliklerin sayısındaki artış benim yerleşikliği seven ruhumu derinden sarsıyor. En büyük değişiklik 7 yıl 6 ay çalıştığım kurumdan ayrılmamdır. Işık Üniversitesi’nin Uluslararası İlişkiler Bölümü’nün ilk mezunlarına yaptığım ilk dersi dün gibi hatırlıyorum. Şile’ye gidip gelerek geçen yıllarımda muhteşem dostluklar edindim. Sevindim, üzüldüm, kırıldım, büküldüm, yoruldum…İnsanın yaşabileceği her şeyi yaşadım sanırım. Kocaman yüreği olan insanlarla çalışmak bana çok şey öğretti. Hızla değişen yönetimler ve imkanların olmadığı noktada özveriyle yerine getirilen hamleler…Karlı yollar, kahveler, sohbetler ve arkadaşlıklar.. Bütün güzel duygular gibi onların da sonu geldi. Elimde tek kalan yol boyunca edindiğim arkadaşlarım ve tecrübelerim. Dostluklarını esirgemeyen herkese ayrıca teşekkür borçluyum. Öğrencilerimin bazılarının durumdan haberi yok. Onları da mezun etmek isterdim. Ancak bu her yeni öğrenci grubunu mezun etme isteği sonu gelmez bir zincir başlattığı için bir nokta durmak gerekiyor.
Yeni iş yerim şehrin ve hayatın merkezinde yer alıyor. Yeni iş yerimde daha az araç kullanıyor daha çok yürüyorum. Fotoğrafı çekilesi çok malzeme var. Artık her sabah hikayeler dinleyerek işime gidiyorum. Tarihi şehrin kalbine yol alıyorum. Hem de fotoğraf malzemelerine ve kırtasiyelere çok yakınım artık. Umarım hayatımdaki zorlayıcı bu değişim güzel oluşumlara giden yolun açılmasını sağlar.
Yeni işiniz adına çok mutlu oldum, daha fazla mutluluk ve başarı daha az yorulma ve yıpranma dilerim. En kısa ve en uygun zamanınızda ziyaret etmek isterim.
Yeni yaşınız için geç de olsa bu vasıta ile kutlamayı borç bilir, nicelerine birlikte ulaşmayı temenni ederim.
İyi ki varsın Hocam…
Teşekkür ederim. 🙂