Seviyorum susmanı,yokluk gibisin çünkü,
sesim sana varmadan işitiyorsun beni.
havalanıyor gibi gözlerin yerlerinden
ve sanki bir öpüşle kapanmış gibi ağzın yeni.
Benim ruhumla dolu bütün nesneler gibi
yine benim ruhumla yükselirsin her şeyden .
Ruhuma benziyorsun , düş kelebeğimsin benim,
karasevda sözüne benziyorsun tıpkı sen .
Seviyorum susmanı ,uzaklıklar gibisin .
inler gibisin hem de kuğuran kelebeğim.
İşitiyorsun benim sesimi sana varmadan
Senin sessizliğinle ben de susayım derim.
Seninle konuşayım o senin yüzük gibi
yalın sessziliğinde, o lamba gibi parlak ,
gece gibisin sen de sessiz, yıldız içinde
Sessizliğin bir küçük yıldızdır senin,uzak
Seviyorum susmanı, yokluk gibidir çünkü.
Öyle uzak ,acılı ölüp gitmiş gibi sen .
Yeter o zaman bir söz,bir gülümseyiş bile .
Sevinirim ,başka şey yok öyle sevindiren
PABLO NERUDA
