Hayatımda gidemediğim ama özlem duyduğum şehirlerin başında Beyrut gelir. Gönlümün tamamını vurmuş sevgi şüphesiz Kudüs sevgisidir. Ama yine de Beyrut kalbimin diğer yarısını mahkum etti. Fayruz’un şarkısını dinlediğimde bu sabah yine aklıma düştü..
Selam sana yüreğimin derinliklerinden
Ey Beyrut!
Kabul edin bu selamımı, ey denizler, evler
Ve eski denizlerin yeni yüzü çöller…
O ki
Benim halkımın hamurundan yoğrulmuştur,
Ekmeğim, içkim, yaseminim…
Ateşin ve dumanın tadı nasıl oldu?
Beyrut! seni terk eden delidir,
Ey Beyrut!
El üstünde tutulacak şehirsin sen
Ey Beyrut!
Kapısını kapattı Beyrut;
Kendisini sabah akşam el üstünde tutacak
Ve güzel günlere taşıyacak insanlara
Sonra bir başına kaldı sabah akşam
Ve gecelerde…
benimsin sen Ey Beyrut!
Benimsin
Halkımın kanayan yarası,
Analarımın akan göz yaşısın.
Benimsin sen Ey Beyrut!
Benimsin…
Fayruz
Maarifti Feek
