Uzun bir aradan sonra tekrar iş başındayım. İsrail’in Lübnan’a girişini takip eden haftasonu itibariyle İstanbul dışına çıktım. IDO’nun Yenikapı-Bandırma feribotlarıyla yola çıktım. Bandırma’dan Balıkesir’e giderken aşağıdaki güzel ayçiçek tarlasıyla karşılaştım. Ayçiçeklerin bu estetik görüntüsüne bayılırım. Yurtdışında ayçiçekler çiçek olarak da satılırken ülkemizde ancak tarlalarda görebilirsiniz.
Neyse işte bu manzarayı sizlerle de paylaşmak istedim. Bu resimleri küçük olarak buraya koyuyorum. Dosya boyutu olarak epey büyük resimler gerçekten ilgileniyorsanız indirmenizi tavsiye ederim.
Buradan Balıkesir yoluyla önce Edremit’e sonra Altınoluk’a geçtim. Bu arada eğer oralara giderseniz Edremit’teki Cumhuriyet lokantasına bir uğrayın. Özellikle dondurma’lı hoşmerim tatlısını tavsiye edersim. Ancak biraz kalabalık bir esnaf lokantası olduğu için öğle yemeği vaktinden sonra gitmenizi öneririm.
Hakkı Devrim bir yazısında şöyle anlatıyor orayı:
– Öğle yemeğini Edremit’te yiyecekseniz hiç tereddütsüz Cumhuriyet Lokantası’na gideceksiniz, dediler bize.
Cumhuriyet ve lokanta! Bir işyeri için 2005 Türkiyesi’nde nostaljik sayılası adlar değil mi?
Ben lokantanın asıl adını, adımımızı içeri atar atmaz koydum:
– Hanımlar! Birinci sınıf bir esnaf lokantasındayız. Canınız ne çekerse içinize sindire sindire, ağız tadıyla yiyebilirsiniz.
Kuzu tandırın lezzetini, yanındaki pilavın kıvamını, ağzınıza layık tepsi böreklerini, karışık sebzeyi, mevsim salatasını, o cânım künefeyi tariften ve tafsilden ben âcizim. Gurme yazarlar bir yana, benim gözümde bu işin aslı ustası Allah için Hıncal kardeşimdir.
Esnaf lokantası ne demektir önce onu anlatmaya çalışayım.
Müşterisi yakın çarşı esnafı olan lokantadır, bir kere. O dükkân sahipleri ki Allah’ın günü öğle yemeklerini evleri dışında yemek zorundadır. Düşünebiliyor musunuz, yılın üç yüz küsur günü karnını doyuracağı lokantada ne tür yemek arar bu insanlar… Ki hepsi para pul sahibi, ağzının tadını bilen, talepkâr adamlardır; eli lezzetli olmayan kadına da iyi gözle bakmayan…
Cumhuriyet Lokantası şaka maka değil, Mahmutpaşa’nın en mutena esnaf lokantalarını aratmayacak bir yerdi.
Yalnız yemekleriyle değil havasıyla da… Yaz sıcağına ve lokantanın kalabalığına rağmen orada niye hiç sıkılmadığınızı anlamakta güçlük çekersiniz. Sizi hafifleten, yediklerinizin tadına ilaveten ayrıca mutlu eden nedir bilir misiniz? Garsonların güler yüzü, gözlerini üzerinizden eksik etmeyişleri, istediğinizi anlamakta ve getirip götürmekteki akıl almaz hızları.
Evet, esnaf lokantasının bir özelliği de budur: garsonları!
Bir ara hanımlar bir şey istedi. Çocuklar çok koşuştu, ben davranayım dememle omuzuma bastırıp beni yerime oturtmaları bir oldu. Biliyorum, masalar arasındaki dar geçişlerde kalabalık etmemden korktukları için.
Bir servis, bir hizmet virtüozitesidir bu, kelimelerle anlatmak kolay değil.
*
Cumhuriyet Lokantası’nda o gün Rakım Çalapala’yı, Yusuf Ziya Ortaç’ı, Burhan Felek’i, Şükrü Baban’ı… gazeteci ağabeylerimizi; Oğuz Toktamış, Çetin Özkırım gibi, lokanta adresi bilir arkadaşlarımı da hatırladım. Hepsi rahmetli.
Hatırımda bir iki adres kalmış gibi geliyor. İstanbul’a ilk indiğimde, Sirkeci, Mahmutpaşa taraflarında arayıp bulacağım.
Onlarla birlikteymişim gibi, tek başıma oturup, ağız tadıyla karnımı doyuracağım.
Neyse efendim, sonrasında Altınoluk’ta Vardar dondurmacısında Damlasakızlı dondurma yemenizi tavsiye ederim. Bu sene Altınoluk’un suyu bir başla soğuktu. İnsanı ilk girişte titretecek kadar soğuktu. Hele benim gibi Akdeniz çocuğuysanız bu su epey soğuk gelecektir.
Altınoluk pazarında satılan envai çeşit bitkilerden almayı unutmayın. Benim favorim limon kekiğidir. Her sene olduğu gibi bu sene de zeytinyağı seferine çıkıldı. Bir sürü dükkanda zeytinyağı içilerek en güzeli belirlendi. Benim favorim olan dükkanı isteyenlere söyleyebilirim. Ph derecesi 0.7 civarında taş kırma su baskı bir yağ aldım. Altınoluk seferimi bitirerek Antalya’ya devam ettim.
Işık Üniversitesinin tanıtım günleri başladı. Eğer İktisadi ve İdari Bilimler bölümleriyle ilgileniyorsanız ve özellikle Uluslararası İlişkiler bölümünü istiyorsanız benimle yazışabilirsiniz. Sizi bölümüzden öğrencilerle tanıştırarak birinci ağızdan bölümümüz hakkında bilgi edinmenizi sağlayabilirim.
Ya da üniversitemizin hazırladığı tanıtım günlerine katılabilirsiniz. Detaylı bilgiyi http://aday.isikun.edu.tr adresinden alabilirsiniz.
Ben kendi yazdığım bir metinde şöyle demiştim:
Işık Üniversitesi, öğrencilerini geleceğin dünyasına hazırlar. Okuyan, düşünen, tartışan ve planladıklarını eyleme geçirebilen bireyler yetiştiren bir üniversitedir. Öğretim üyelerinin kapılarının öğrencilerine her zaman açık olduğu ve gençlerin bütün problemleriyle aile sıcaklığıyla ilgilendiği bir ortamdır.
Işık Üniversitesi meslek hayatınıza atacağınız ilk adımınızın güçlü olmasını sağlamak için çalışır. Dostluğun, barışın ve başarının kalite ile harmanlandığı bir yuva sunar sizlere… Işık Üniversitesinde paylaşacağımız temel değerler laik ve çağdaş kimlik, akademik etik değerlere saygı, kalite ve değerlendirme kültürü, uluslararası normlar, öğrenci merkezli eğitim olacaktır.
Üniversite mezuniyeti sonrasında herkesten bir adım önde durmanın ve farklı olmanın bilincinde iseniz sizi de aramızda görmek istiyoruz!
Son olarak bölüm öğrencilerimizden Pelin’in ifadelerine kulak verin:
Pelin Pırnal
Uluslararası İlişkiler Bölümü, 4. sınıf öğrencisi
Tanıtım günlerinde Işık Üniversitesi’ne gittiğim zaman Uluslararası İlişkiler Bölümü’nden bir hocanın bana 40 dakika ayırması beni çok etkiledi, okuldan çıkar çıkmaz “ben buraya gelmek istiyorum” dedim ve ÖSYM Bursu ile kazandım. Uluslararası İlişkiler Kulübü başkan yardımcısıyım ve voleybol takımındayım. Bölümümüzün ilk öğrencilerinden olmaktan mutluluk ve gurur duyuyorum. Hocalarımızın kapısı her zaman açık, “merhaba” demek için uğrayıp, yarım saat muhabbet edebiliyoruz. Bunun başka bir okulda bulunacak bir şey olduğunu hiç sanmıyorum. Son senemde ise Şile’de okuyacak olmak beni çok heyecanlandırıyor. Yepyeni bir kampüste okumak ve avantajlarından faydalanabilmek çok güzel bir şey. Mezun olduktan sonra bu eşsiz ve sıcak ortamı çok özleyeceğim.
