Etrafımda olup biten bütün gelişmeleri mikro ölçekte ve makro seviyede düşününce çıldıracak hale geliyorum. İnsanları ve onların hırslarını anlamaktan çok uzağım. Öte yandan güçlerini yumurta tokuşturur gibi yarıştıranları da hayretle izliyorum. Yaşamak ve insan olmak dengesini karmaşa içinde unutuyoruz. Halbuki hepimiz yarınlara çocuklara yetiştiriyoruz. Bir çoğunu daha şimdiden bezdirdik ve ümitsizliğe ittik! Kimin yolladığını bilmediğim ama iki sabahtır açık Firefox sekmemde çalan şarkının sözleri durumu gerçekten iyi özetliyor:
Ah ölümden korkmam eğer
Üstüme kokun sinecekse
Ah mahşer bir düğündür
Tanrının sesi seininki gibiyse
Vur hadi durma
Bana bir makber hazırla
Ölüm saf candır
Güzel ellerin değecekse
Öldür
Bitsin bitecekse
Bu matem dolu cennet
Bir kelepçe
Ruhum kanıyor
Kalbim eriyor
Haykır!
Tek ki bir şey söyle
Bu sessiz cerahat işkence
Usulca sızıyor
Kanımdan içeri
Son nefesimi
Doldur dudağına
Ve sonra…
Öldür ruhum özgür kalsın kollarında
Matem son bulsun cennet cemrem oldukça
Öldür ruhum özgür kalsın kollarında (Vur hadi durma)
Matem son bulsun cennet cemrem oldukça (Bana bir makber hazırla)
Ölüm saf ölüm candır
Güzel ellerin değecekse
Öldür
Bitsin bitecekse
Bu matem dolu cennet
Bir kelepçe
Ruhum kanıyor
Kalbim eriyor
Haykır!
Tek ki bir şey söyle
Bu sessiz cerahat işkence
Usulca sızıyor
Kanımdan içeri
tesadüflerin en güzel yanı ne zaman geleceğini belli etmemesi..
bu yazıda bana öyle bir anda geldi. sağol!
Bir derde deva olduğunu duymak beni ferahlattı..