Ey melek yüzlü gülen gözlü prensesim!!
Neden bu kadar uzun sürdü yolculuğun
Nerelerdeydin seni az mı bekledim
Nihayet sonunda ben de muradıma erdim
Cam kırığı dolu kalbimde
Kuş tüyünden bir mekan ayırdım senin için
Sızlayan yerimden seviyorum seni
Ne yapayım çok hasar gördü kendisi
Kabul edersen eğer böyle beni
Başıma taç olursun değişir güneşin rengi
Gözlerini göremediğim her dakika
Ellerini tutamadığım her an da
İnan kahır zamanlarıdır yokluğunda
Seni özlemekten bile canım acıyorsa
Ölene kadar seni ……
Yalnız seni seveceğimi bileceksin nasıl olsa
Artık tüm mısralarımda sen varsın
Prensesimsin seni üzenler haline yansın.
