Ben resimlerini gördüğüm zaman vurulmuştum. Bir ağaç sanki bir insan..Dallanmış, budaklanmış.. Hayatlar görmüş.. Acılar ve neşeler.. Şen kahkahaları da duymuş, zaman zaman hıçkırığa dönüşen sesleri de.. İnsana ait ne varsa görülmesi gereken hepsine şahit olmuş. İsrail yapımı bir film izlemiştim. Limon Ağacı (Etz Limon-Şecera Limon) diye. Orada konu bir limon bahçesinin güvenlik sebebiyle (!) kesilmesi üzerineydi. Bahçenin sahibi kadın limon ağaçlarını mahkemede savunurken, altınla yazılacak bir cümle sarfetti: -Şecera mislu beşer..(Ağaç insan gibidir!). Sonuna kadar katılıyorum. Onlarla konuşmasını bilen.. Onların dilinden anlayan.. Onları öpüp koklayan dostlarım var.
Erguvan mevsimi geldi İstanbul’a.. Mor salkımlar her zamankinden daha göz alıcı bahar yağmurlarının altında.. İlk yağmurlarla kaldırımlara mor kar yağdı..
Bütün bu duygu seline ilham olan ağaç hakkında buradan bilgi alabilirsiniz.
