Kırılıyorum ve üzülüyorum ama sessizliği bozamıyorum. Hüküm giymişim sessizliğe…Dilim var ama anlatamıyorum. Bazen kelimeler dilimin üstünden kayıp ucuna kadar geliyor ama günyüzüne çıkaramıyorum. Uçurumların kenarında göğsümü yarıp, acılarımı ve kederlerimi atmak istiyorum. Ağlamak bile rahatlatmıyor artık…Bir soğuk zehir gibi zemheriler acılarımı hafifletiyor ancak..Bıçak gibi keskin dalgalar kanımı akıtıyor ve kılımı bile kıpırdatmıyorum. Vur, öldür ve parçalama; nefretini soğutuncaya ve hıncını alıncaya kadar uğraş benimle. Ben sessiz kalacağım. Bir sevdiğim taş yerine gül atıncaya kadar tutacağım hıçkırıklarımı.. O gül tenime deyince yedi kat gökleri parçalayacak kadar güçlü bağıracağım. Cebrail duyacak dertlerimi…İçimde kıyametler koparken ve gökler çalkalanırken feryadımla, ben bir meyyit kadar sessiz olacağım. Güleceğim ve güldüreceğim…Sıkıntılarınıza sihirli çözümler bulacağım. Uğradığım mekanlar bahar olacak, gül-gülistanlık dolacak.. Ama damarlarımda Cehennem alevinde ısınmış lavlar dolaşacak kan yerine.. Mesih soluğu derman getireceğim ölümcül dertlerinize.. Yüreğimi her adımda sokan zemberekli yılana inat..Hadi gel yine mutluluk yalanları söyleyeyim sana ve mutluluk masalları anlatayım sevda üzerine…
Gelin hep beraber yalanlarımızı anlatalım birbirimize ve mutluymuş gibi yapalım…Ben mi? Ben çok mutluyum çok!
