Engellediklerimiz

Uzun zamandan beri belediye otobüsleri hakkında yazmak istiyordum. Uzun bir aradan sonra şehrin içindeki iş yerime gitmek için her sabah ve akşam belediye otobüslerini kullanıyorum. Yaklaşık olarak bir seneden beri biriktirdiğim gözlemlerimi paylaşmayı planlıyordum. Aniden ortaya çıkan bir olay bütün biriktirdiklerimi çöpü atmama sebep oldu. Ne otobüslerin ne derece sıcak olduğu, ne şoförlerin insan taşıdıklarının farkında olmaması ne de elektronik uyarı tabelalarının önemi kaldı.

Geçen hafta bir akşamüstü Kadıköy’e gitmek için otobüs’e bindim. Belediye otobüslerini sıkça kullananların bileceği gibi herkes kendi güzergahında belirli numaralı otobüslere binmeyi tercih eder. Uzaktan daha boş olduğunu gördüğüm bir otobüse bindim, kartımı bastığımda otobüsün ön kısmının dolu ama ortalardaki nispeten boş alanı farkedince yavaşca ilerledim. Bir yıl içinde ilk defa otobüsün orta kısmındaki engellilerin kullanımı için ayrılmış alanda iki sandalye vardı.

null

Ülkemde engelli insanların fiilen hapis cezasına mahkum edilmiş insanlar olduğunu düşünürken, hayatın için bu şekilde katılabilmiş olmanın sevinciyle sarsıldım. Sanırım erken sevinmişim..Üç durak sonra durdurma düşmesine bastıktan sonra çift oldukları anladığım insanlar, şoföre engelli inecek diye yüksek sesle seslendiler.

Kadıköy’de uzunca bir süredir kaldırımlar yapıldığı için insanlar yollardan yürüyor. Durakta otobüs durdu. Sanki zaman durdu ve an durdu…Herkes nasıl ineceklerini seyrediyordu. İsmini bilmediğim engelli bayan otobüsün orta kısmında duran yolculara hitaben
-lütfen rampayı açar mısınız?,
dedi. Ben nereden açılacağını anlamaya çalışırken bana dönüp:

-Yerdeki kulptan tutum rampayı kaldıracaksınız!
dedi. Ben şaşırdım ve yıkıldım. Çünkü yurtdışında belediye otobüslerinde engelliler için yapılmış durdurma düğmesine bastığınızda otobüs durak tarafına doğru yatıp, rampa hidrolik destekler sayesinde yavaşca açılır. İnsanlar biner ya da iner sonrasında rampa dışarıdaki düğmeye basılınca kapanır ve otobüs yükselirdi. Türkiye’de o bütün Belbim teknolojisi (!) ile donanmış otobüslerde inmek isteyen engelli, otobüs durakta durunca etraftaki insanların yardımına muhtaç olmaya tekrar mahkum ediliyor. İnsanların engellerinin üstüne engel ekleniyor.

Ben otobüsten indim, rampayı indirdim. Otobüs yana yatmadığı için tekerlekli sandalyelerin rampadan güvenli şekilde inmesine yardım ettim. Başka birisi de diğer engelliye yardım etti. Utanç içinde onları indirmiş olmanın zerre miktar neşesiyle yapılmamış kaldırım taşlarının arasına bırakırken engelli bayan bize:
-Hakkınızı helal edin!
dedi.

Yer yarılsa ve ben içine girsem daha iyiydi…O sözler karşısında insanlığımdan utandım. Onlara sizin önünüze yeni engeller koyduğumuz, siz hakkınızı helal edin diyemedim. Rampayı kapatıp, pişkin otobüs şoförünün kapıyı kapatmasıyla hareket ettik.

Bu ülkede insanların sağlığı için bir çok yatırım yapıldığı söyleniyor. Hele de son günlerde gelen yasakları düşündüğümde niçin yönetimlerin insanların hayatlarını yaşanılır kılmak için çabalamadığını anlayamıyorum.

Share

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

*

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.